φωταγωγικός

-ή, -ό / φωταγωγικός, -ή, -όν, ΝΜ [φωταγωγός]

το ουδ. ως ουσ. τὸ φωταγωγικό(ν)

(ενν. τροπάριο) (λειτ.) καθένα από τα συγγενή με τα εξαποστειλάρια μεμονωμένα οκτώ τροπάρια, ένα για κάθε ήχο τής βυζαντινής μουσικής, τα οποία δεν ψάλλονται αλλά αναγινώσκονται

μσν.

1. κατάλληλος για φωτισμό

2. μτφ. κατάλληλος για τη διαφώτιση τής ψυχής και τού πνεύματος.